poniedziałek, 23 stycznia 2012

Nabożeństwo Ekumeniczne na zakończenie Tygodnia Modlitw - cz. VI

DZIEŃ ÓSMY – środa, 25 stycznia 2012 r. – zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan

NABOŻEŃSTWA EKUMENICZNE

– przez osiem dni odbywały się nabożeństwa ekumeniczne. Przytaczam teksty biblijne oraz komentarz do nich z ostatniego, środowego nabożeństwa ekumenicznego:

Zjednoczeni w panowaniu Chrystusa
"Zwycięzcy pozwolę usiąść ze Mną na Moim tronie" (Ap 3,21)

CZYTANIE I: 1 Krn 29,10-13
W Twojej ręce jest siła i moc

Czytanie z Pierwszej Księgi Kronik
Dawid błogosławił Pana przed całym zgromadzeniem, mówiąc:
„Błogosławionyś Ty, Panie, Boże Izraela, ojca naszego, od wieków aż
na wieki. Twoją, Panie, jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała,
gdyż wszystko, co jest na niebie i na ziemi, do ciebie należy, twoim
Panie, jest królestwo i Ty jesteś wyniesiony jako głowa nad wszystko.
Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty władasz nad wszystkim,
w twojej ręce jest siła i moc, w twojej ręce jest to, aby uczynić kogoś
wielkim i mocnym. Więc teraz, Boże nasz, składamy ci dzięki i wielbimy chwalebne imię twoje”.

CZYTANIE II: Ap 3,19b-22
Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze Mną na Moim tronie

Czytanie z Księgi Apokalipsy św. Jana
[To mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy:]
Ja, tych wszystkich, których miłuję, upominam i karcę. Bądź gorliwy
i nawróć się. Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy Mój głos
i otworzy drzwi, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.
Zwycięzcy pozwolę usiąść ze Mną na Moim tronie, podobnie jak i Ja
zwyciężyłem i usiadłem z Moim Ojcem na Jego tronie. Ten, kto ma uszy,
niech usłyszy, co Duch mówi do Kościołów

EWANGELIA: J 12,23-26
Jeśli ktoś będzie Mi służył, uszanuje go Ojciec

Słowa Ewangelii według świętego Jana
[Jezus powiedział do swoich uczniów:] Nadeszła godzina, aby został
uwielbiony Syn Człowieczy. Zapewniam, zapewniam was: Jeśli ziarno
pszenicy, które wpadło w ziemię, nie obumrze, samo jedynie pozostaje.
Jeśli zaś obumrze, przynosi obfity owoc. Kto miłuje swoje życie, utraci
je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie
wieczne. Jeśli ktoś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja
jestem, tam będzie i Mój sługa. Jeśli ktoś będzie Mi służył, uszanuje
go Ojciec.

KOMENTARZ

Jezus Chrystus jest pierworodnym z umarłych. On uniżył sam siebie
i został wywyższony. Chrystus nie zatrzymuje swojego zwycięstwa dla
siebie, ale swoje panowanie i wywyższenie dzieli z wszystkimi ludźmi.
Hymn Dawida z Pierwszej Księgi Kronik, powstały, gdy król i lud
radośnie i ochoczo gromadzili materiały i składali ofiary na budowę
świątyni, wyraża prawdę, że wszystko dzieje się dzięki łasce i woli Boga.
Władza ziemskiego monarchy może zaś odzwierciedlać panowanie
Boga, od którego pochodzi bogactwo i chwała, który w swym ręku ma
siłę i moc, i który swą ręką wywyższa i utwierdza wszystko (1 Krn 29,12).

Dziękczynny psalm królewski kontynuuje tę myśl. Tradycja chrze-
ścijańska nadaje mu mesjańskie znaczenie: to Chrystus jest prawdziwym Królem, źródłem błogosławieństw i życia, doskonałą obecno-
ścią Boga wśród ludzi. Ale to, w jaki sposób psalm przedstawia króla
wychwalającego potęgę Boga i pokładającego w Bogu nadzieję, można
też w pewnym sensie odnieść do wszystkich ludzi. Czyż ludzie nie
są ukoronowaniem stworzenia? Czyż Bóg nie chce, byśmy stali się
„współdziedzicami Jego Syna” i „członkami Jego królewskiej rodziny”?

Listy z Księgi Objawienia, skierowane do siedmiu wspólnot lokalnych, stanowią w istocie przesłanie do całego Kościoła w każdym czasie
i każdym miejscu. Ci wszyscy, którzy przyjmują Chrystusa do swoich
domów i do serc, będą zaproszeni do brania z Nim udziału w uczcie życia
wiecznego. Obietnica zasiadania na tronie, dana poprzednio Dwunastu,
jest teraz rozszerzona na wszystkich, którzy są zwycięzcami.
Gdzie Ja jestem, tam będzie i Mój sługa (J 12,26). Możemy powiązać
Jezusowe słowa Ja jestem z niewymawialnym Imieniem Boga. Sługa
Jezusa, którego Ojciec uczci, będzie tam, gdzie jest jego Pan, który
zasiadł po prawicy Ojca, aby panować.

Chrześcijanie zdają sobie sprawę, że jedność między nimi, nawet jeśli
wymaga ludzkich wysiłków, jest przede wszystkim darem Bożym. Bóg
dopuszcza nas do udziału w zwycięstwie Chrystusa nad grzechem, śmiercią i złem, które powoduje podziały. Nasze uczestnictwo w zwycięstwie
Chrystusa osiągnie jednak pełnię dopiero w niebie. Nasze wspólne zwiastowanie Ewangelii ma pokazać światu Boga, który ani nas nie ogranicza,
ani nie przytłacza. A my w sposób wiarygodny mamy mówić ludziom
nam współczesnym, że zwycięstwo Chrystusa pokonuje wszystko, co
nie pozwala nam dzielić pełni życia z Nim i ze sobą nawzajem.
Duch da nam siły do duchowych zmagań, które są przed nami, byśmy
zjednoczeni w Chrystusie panowali z Nim w chwale. Udziel nam tego
przez Chrystusa, który uniżył sam siebie i został wywyższony, który
żyje z Tobą i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.


TEMATY DO REFLEKSJI

Przytaczam Tematy do refleksji wybrane z całego Tygodnia Modlitw O jedność Chrześcijan:

Co należy uczynić, by wszyscy chrześcijańscy duchowni byli lepiej
przygotowani do służby?

W jaki sposób my, jako chrześcijanie wywodzący się z różnych
tradycji, możemy w naszych wspólnotach skuteczniej działać
razem, by objawiać Chrystusa Sługę?

W jakich sytuacjach chrześcijanie powinni cierpliwie czekać,
a kiedy wspólnie działać?

W jaki sposób my, chrześcijanie, możemy razem świadczyć o mocy
krzyża?

Czego może nauczyć nas sytuacja w naszej społeczności, w której
podziały stały się drogą do pojednania?

Jakim formom przemocy w naszej społeczności możemy się jako
chrześcijanie razem przeciwstawić?

W jaki sposób ukryta wrogość wpływa na wzajemne stosunki
członków wspólnot chrześcijańskich?

W jaki sposób powinniśmy wyrażać miłość chrześcijańską, biorąc
pod uwagę różnorodność religii i filozofii?

Co musimy czynić, by w podzielonym świecie stać się bardziej wiarygodnymi świadkami wiernej miłości Bożej?

Jak naśladowcy Chrystusa mogą w sposób bardziej widoczny
wspierać się nawzajem na całym świecie?

W jaki sposób my – chrześcijanie różnych tradycji – możemy wzajemnie się umacniać w wyznawaniu i dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie?

W jaki sposób razem wyrażamy naszą wiarę w panowanie Chrystusa?

Teksty te podaję za Radą ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski i Polską Radą Ekumeniczną w: "Przemienieni przez zwycięstwo Jezusa Chrystusa"

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz