Nieśmiertelne wiersze ks. Jana Twardowskiego

Ksiądz Jan Twardowski

urodził się 1. 06. 1915 r. – w Dzień Dziecka. Większość życia spędził w Warszawie. W latach 1933 - 35 był redaktorem międzygimnazjalnego pisma Kuźnia Młodych, w któ­rym debiutował poezją i prozą. W 1937 r. rozpoczyna stu­dia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim i debiutuje tomikiem Powrót Andersena.
W czasie wojny uczestniczył w Powstaniu Warszawskim walcząc w Armii Krajo­wej.

W 1945 r. wstępuje do Seminarium Duchownego w Warszawie i zarazem kończy polonistykę. Dnia 4 lipca 1948 r. przyjmuje święcenia kapłańskie, od 1959 roku aż do śmierci jest rektorem kościoła S.S. Wizytek w Warszawie. W tym samym, 1959 roku, ukazuje się pierwszy powojenny tom poezji księdza J. Twardowskiego zatytułowany Wiersze.

Po dłuższej przerwie, w 1970 r., ukazuje się tomik z wierszami Znaki ufności (Wyd. Znak), następnie - między innymi - tomiki: Niebieskie okulary (1980), Który stwa­rzasz jagody (1983, Wyd. Literackie), Nie przyszedłem pana nawracać (1986), Sumienie ruszyło (1989), Spieszmy się kochać ludzi (1994), Trochę plotek o świętych (1996, Czytelnik), Rwane prosto z krzaka (1996, PIW), Spacer po Bi­blii (1997), Niebo w dobrym humorze (1998, PIW), Dwa osiołki (2000, PAX), Ja ksiądz wędrujący (2000), Po jasnej stronie życia (2002), Ważne i na­jważniejsze (2002), Utwory zebrane (2002, Wydawnictwo M).
Ks. J. Twardowski jest również autorem książek dla dzieci: prozy i wierszy - Nowy zeszyt w kratkę, Patyki i patyczki, Kalendarz dla dzieci i młodzieży.
Opublikował także homilie i komentarze ewangeliczne Kościół Cię nie ogarnie (2000) oraz wspomnienia Łaską zdumiony (2002, PAX).

O samym sobie ks. Jan Twardowski tak pisał:

O wróblu

Nie umiem o kościele pisać
o namiotach modlitwy znad mszy i ołtarzy
o zegarze co nas toczy
o świętych przystrzyżonych jak trawa
o oknach które rzucają do wnętrza
motyle jak małe kolorowe okręty
o ćmach co smolą świece jak czarne oddechy
o oku Opatrzności
które widzi orzechy trudne do zgryzienia
o włosach Matki Bożej całych z ciepłego wiatru
o tych co nawet żałują zanim zgrzeszą

lecz o kimś
skrytym w cieniu
co nagle od łez lekki gorący jak lipiec
odchodzi przemieniony w czułe serce skrzypiec

i o tobie niesforny wróblu
co łaską zdumiony
padłeś na zbitą głowę
do święconej wody

Twórczość ks. J. Twardowskiego była przekładana między innymi na języki an­gielski, francuski, niemiecki, rosyjski, czeski, słowacki, włoski. Był laureatem Nagrody Literackiej Polskiego PEN Clubu (1980), nowojorskiej Nagrody Funda­cji Alfreda Jurzykowskiego (1986) i wielu innych.

Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 w Warszawie. Pochowany został w krypcie dla zasłużonych Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Pol­ski kardynała Józefa Glempa. Wolą księdza Twardowskiego było, aby pochować go na Powązkach.

Powoli nie tak prędko
proszę się nie pchać
najpierw trzeba wyglądać na świętego
ale nim nie być
potem ani świętym nie być
ani na świętego nie wyglądać
potem być świętym
tak żeby tego wcale nie było widać
i dopiero na samym końcu
święty staje się podobny do świętego

W miesiącu styczniu b.r. przypada szósta rocznica odejścia do Pana tego znakomitego polskiego Kapłana i Poety.